Bize neler oldu Asuman?

Eskiden melankolik olmaya halimiz ve vaktimiz vardı. Şimdi üzülmek için bile vakit ayırmak gerekiyor. Yakın çevrem ve ben, alışık olmadığımız bu vahşi düzenin içinde nefes almaya çalışıyoruz. Bir yanımızda ideallerimiz var, hedeflerimiz ve bakmamız gereken ailelerimiz. Diğer yanımızın ise kanatları şimdiden kırıldı. Anladık ki bu semalarda uçmak için yapay kanatlara ihtiyaç var. Stratejik tercih noktasındayız. Risk analizleri yapıp modeller mi kursak, özel yazılımlarla dertlerimizi bileşenlerine ayırıp tüme mi varsak? Yüreğimizin götürdüğü yere gitmeyi biz de isteriz elbet ama yüzleşmeler bile zaman istiyor, yürekleri dinlemeye vakit yok. Faturalar, ekstreler, ödeme zamanları, maaş günleri, dedikodular, kuyular, karanlıklar, keyfilikler, haksızlıklar. Her şey üst üste. Hepsi birden saldırıda. Stratejik kararlar alma aşamasındayız. Bu açık arttırmadan çekilecek miyiz yoksa daha fazla vererek mi alacağız? Sabrımız, azmimiz, çalışkanlığımız, aklımız bizi nereye kadar götürecek?
Bize neler oldu böyle Asuman?